SİZİNKİNİ KUTLAMIYORUM: ÖĞRETMENLER GÜNÜ

24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜ ‘NE

Bugün Öğretmenler Günü. 3 kuruş maaş ile geçinmeye çalışırken kendini bizlere adayan, yetişmemiz, adam olmamız için adeta yırtınan, karşılığını almadan veren, muhtemelen bu dünyadan olamayan kutsal insanların günü.

Benim de öğretmenler gününü kutlamak istediğim yukarıdaki tanıma uyan değerli hocalarım var. Bir de bunun yanı sıra adını duyduğumda hala tüylerimi diken diken eden bir kaç öğretmen var (Öretmenim var diyemiyorum onlara dikkat ederseniz). Hafızayı biraz zorlayıp hızlıca karakterlerin üzerinden geçelim.:

Bir ilkokul öğretmenim var ki hala yıllardır gidip göremediğim için hep kendime kızdığım, zaten izini de kaybettiğim, bizi anne şefkatiyle yetiştiren Aysel Görgün Hocam. Hayattaysan ellerinden öpüyorum. Bursa Atatürk Lisesindeyken Ortaokul ve Lise öğretmenlerimin çoğunu çok sevdim, çünkü okulu da öğrenmeyi de çok seviyordum. Edebiyatçılarım Hüsniye Şahin, Suat Hocam, Semra Yaman Hocam, Matematikçi Serap Hocam, Müzik Hocam Arife Koman, Tarihçi Herodot Hocam (lakabından ismini öğrenmeye sıra gelmeyenlerden) ve şu anda ismi aklıma gelmeyen bir çoğu. İyi ki hayatıma dokundunuz iyi ki varsınız. Sizlerin bizlere bir şey öğrettiğinizde, sorduğunuz bir soruyu bildiğimizdeki “aferin” derkenki mutluluğunuz ve bundan aldığınız haz, gözlerinizdeki pırıltı karşılığı asla ödenemeyecek tek taraflı bir alışveriş adeta.Kabus Hoca Modeli:

Bir de nereden girdiniz hayatımıza dedirten hocalar var. Dersimize hiç gelmeyen hatta ne hocası olduğunu hiç bir zaman bilmediğimiz Ayşe Ceylan var mesela, lise müdür muavinlerinden. Bizleri korkutarak disipline etmeye çalışan, her zaman düşmanıymışız gibi tavır alan, uzunsa saçımızı çeken, iten kakan değişik bir tür. Sevgi ve şefkatten eser taşımayan bakışlar. Hemen bir anekdot anlatayım: Lise 2.sınıftayım ve ablam evleniyor. Ayşe Ceylan’ın İzin almak için kapısını çaldım “ baban gelsin, alsın izni” dedi. Gene klasik Ayşe Ceylan tripleri diyerek babamı çağırdım. Bundan bir ay önce okul dışında sigara içerken ana kapının önünde arkadaşlardan biri “arkanda Ayşe Ceylan var” demişti. “Hadi len” demiştim ben de ama arkamı döndüğümde o nefret dolu bakışlarla göz göze gelmiş ve sigarayı avucumda sıkarak söndürmüştüm. Tabi ki yememiş ve avcumu açtırmıştı. Sigaranın avcumdan yere düşüşü slow motion hala gözlerimin önünde. “okulda sigara içemezsin” demişti. Ben de hem sivil hem de okul dışında olduğumu söylemi, sonrada evime gitmiştim. Her neyse babam okula geldi izin için, ben bir pislik olacağını biliyordum ama bu kadarını beklemiyordum. Rahmetli babamdan da korkuyordum, sigara içtiğimi öğrenirse ne tepki verir kestiremiyordum. Babamla odaya girdik. “Hocanım kızım evleniyor, oğluma izin istiyoruz” dedi . Ayşe Ceylan “izin kolay da şunu görmeniz lazım” diyerek çekmecesini açtı, bir kağıda sardığı, o gün içtiğim sigaranın izmaritini çıkardı. Gururla babama uzattı, “bunu oğlunu içerken yakaladım” dedi. Babam “oğlum sen dışarıda bekle” diyerek beni yolladı. Sanırım hayatımın en gergin bekleyişi idi. Baba sonuçta, ne tepki verir bilemiyorsun. Yarım saat sonra babam geldi yanıma, ben korku ile “ne oldu?” diye sordum. “aldık oğlum izni de Allah size kolaylık versin, bu kadın kafayı yemiş. İnsan manyak olsa yerden sigara izmaritini alıp çekmecesinde saklamaz günlerce” dedi. “Sanki eroin yakaladı şerefsiz, sen okul civarında içme gene de, dikkat et ” dedi. Efsane adamdan efsane bir hareketti gene.

Bir de bize tekme tokat dalan kulak çeken, sırtlarda cetvel kıran hoca kılıklı vahşiler var ki onlardan bahsetmeye bile değmez. Sizleri de öğretmenler günü kutlanacaklar kategorisinden saymıyorum.

Bunun dışında üniversitede hayatında ise işler bu kadar duygusal olmuyor. İyi ya da kötü duygusal bağ kurduğum hoca sayısı oldukça az. Sınıflar kalabalık, hoca seni tanıyana kadar dönem bitiyor vs. Sanırım yaş da ilerliyor, algı dağılıyor.

Büyüsek de Yeni Öğretmenlerimiz Oluyor:

Okul sonrası eğitimler ise genelde maddi karşılık ile satın aldığınız bilgiye dönüşüyor. Dans kursları, kişisel gelişim, şirket eğitimleri, fotoğraf eğitimi vs. Burada da genelde yapmacık bir hoca öğrenci ilişkisi söz konusu oluyor. Öğrenci verdiği paranın karşılığını almaya hoca da aldığı para kadar karşılık vermeye çalışıyor genelde. Ama bunun dışında hayatımı güzelleştiren ve değiştiren bazı istisnalar var. Bunların başında temel fotoğraf hocam Muammer Yanmaz geliyor. İlkokul öğretmeni mantığı ile bizi sabırla şekillendirdi hala da elinden geleni yapıyor. Aynı şekilde çok kısa bir süre kendisi ile çalıştığım dans hocası Yonca Gülgeç’te soyadı gibi karşılıksız bilgiyi paylaşanlardan.

Sizlerin, hayatıma giren, girmeyen tüm öğretmenlerin gününü kutluyorum. Yanlışlıkla bu mesleği seçen sorunlu insanları bunun dışında tutuyorum.

Yazı-Fotoğraf: Ufuk Sarışen