Cihangir’den başlayan, oradan Boğaziçi Üniversitesi‘ne uzanan ve ardından şehir değiştirip Kocaeli’ye uzana uzunca bir düğün gününe hazır mısınız? O zaman düğün fotoğrafçısı Ufuk Sarışen’in hikayesine kulak verin: Seda ve Hakan kurumsal haytta tanışmış cıvıl cıvıl bir çiftti, evlenip Hollanda’ya yerleşeceklerdi hem de Amsterdam’a. Hem evliliğin heyecanı hem de yeni bir ülkede yaşamanın heyecanı gözlerinden okunuyordu.
Hazırlık aşaması için Cihangir’de bir suit kiralanmıştı. Aileler de buradaydı ve ortam çok keyfliydi gerçekten. Özellikle Hakan’ın saçlarını! Özlem’in jilet ile kazıması bir düğün fotoğrafçısının her zaman görmek istediği karelerdendi:) Seda ve Hakan’ın pozitif kişiliği sabahtan herkesi keyiflendirmişti gerçekten. Ailelerle de keyifli ve sıcacık bir ortam yaşanıyordu. Güzel bir başlangıçtı gerçekten.
Fotoğrafçı için Boğaziçi’nde Dış Çekim Candır
Seda ve Hakan ile aynı okuldan mezun olunca çekim mekanımız için hiç de fazla kafa yormamıştık, adres belliydi: Boğaziçi Üniversitesi. Belki’de İstanbul’un en güzel ortamı ve manzarasına sahip olan okulumuzun güney kampüsünde çekime başladık. Bu arada Seda nefis balonlar sipariş etmişti. Okula ana kapıdan girince hemen sağdaki “petek” balonlu çekimler için ilk durağımız oldu. Yaz akşamlarında manzarayı seyredip gelecek ile ilgili kafa yorduğumuz bu mekan bana aslında hep hüzün vermiştir. Zenginlik sembolü villalaer yatlar ve elinde kitapları ve birası ile akşam manzarada oturan geleceği düşünen gençler.
İkinci durak Mühendisliğe giden ağaçlı yoldu. Burası gündüz ne kadar şirin isi gece özellikle kış gecelerinde bir o kadar tehlikeli olabiliyor. Burada okuldaki sokak köpeklerinin etrafımı çevirip havladığı ve birinin baldırımı parçaladığı geceyi hala unutamam. Bacagıma çenesini kilitlemiş kapkara bir köpek ile çığlıklar atarak koşturmuştum çimenlere kadar. Bigi işlemde takılanlar sokağa fırlayıp peşimden yardıma koşmuşlardı. Bu yolda da nefis yeşillikler içinde romantik fotoğraflar çektik.
Steplerde ise okulun meşhur kedi kolonisi sağolsun bizi yanlız bırakmadı. Burada Seda’nın da kediler ile olan iletişimi nefis fotoğraflar çekmemizi sağladı. Saatli binayı ve çimenleri tam karşıdan gören bu nokta geniş açılar için de çok faydalı bir nokta.
Çimenler
Veee çimenler… Okulun beni en çok etkileyen yeriydi çimenler. Turkiye’de “çimene basma” tabelalarının her yerde olduğu bir dönemde okulda çimene basmak, üzerinde koşmak, yuvarlanmak, güneşlenmek, top oynamak, arkadaşlar ile laflamak serbestti. Bu o kadar etkili bir durumdu ki okula dışarıdan gelenleri afallatıyordu 90lı yıllarda. Görüntü gerçekten çok güzeldi. Okula ilk girdiğimde tanıtım konferansında şunu söylemişti şimdi adını hatırlamadığım bir hoca “dersler bir şekilde öğrenilir ama burada insan yetiştimemiz gerek, onun için birbirinizle konuşun ve sosyal klüplerden birine üye olun. Dersleri sallayın ama sosyalliği asla”. Sanırım ben ikinciyi biraz abartmış olabilirim o dönemde. Çimenlerin hakkını Seda ve Hakan ile yeterince verdik sanıyorum. Koştuk, eğlendik, yuvarlandık. En son çift öpüşürken ellerindeki balonların gökyüzüne uçtuğunu hatırlıyorum.
Manzara’daki bank ve duvar tek fotoğraflık bir yer değil benim için, saatlerce oturup oradan kalkmamak gerek orayı anlayabilmek için, onun için buradaki çekimleri saymıyorum:)
Boğaziçi Düğün Parti Zamanı
Okuldaki dış çekimin bitmesini hiç istemedik gerçekten ama yol uzundu, düğün Kocaeli’de olacaktı. Yollara düştük, akşam düğünün yapılacağı açık alana geldiğimizde Seda ve Hakan’ın zevkine ve tarzına bir kez daha hayran kaldım. Agaçlar arasında asılmış kağıttan fenerle atmosferi gerçek anlamda bir kır düğünü havasına bürümüştü. S&H gerçek anlamda kendi düğünlerinde eğlendiler. Ornegin tebrik sırasında 1-2 masa gezdikten sonra kendilerini piste attılar dans ettiler, sonra 1 masa 2 dans ritmi ile devam ettiler:) Ortam ve konuklar da eğlenceye katkıda bulununca unutulmaz bir düğün eğlencesi yaşandı. Gece de düğün günü hikayesi konseptinde doyurucu fotoğraflar çektik.
Neticede bir düğün fotoğrafçısının başına gelebilecek en güzel çiftlerdendi Seda ve Hakan. Üstelik artık Amsterdam’a gidersek çalacağımız bir kapımız da var.
Ufuk Sarışen – Boğaziçi Düğün
